طبابت

گر طبیبانه بیایی به سر بالینم ///// به دو عالم ندهم لذت بیماری را

طبابت

گر طبیبانه بیایی به سر بالینم ///// به دو عالم ندهم لذت بیماری را

مشخصات بلاگ

در عصر حاضر سه مکتب طبی به طور عمده نفس می کشند:
طب قدیم!
طب جدید!
طب تلفیقی!
اکثر مطالبی که به اسم طب سنتی و طب قدیم در جامعه تبیین می شود در واقع طب تلفیقی هست!!!
اما بنده در اینجا فقط و فقط قصد دارم به ترویج طب قدیم که پایه ای وحیانی دارد بپردازم.
باشد که مقبول افتد!

آخرین نظرات
نویسندگان

گیاه شناسی(10)

سه شنبه, ۷ آبان ۱۳۹۲، ۰۸:۰۳ ب.ظ

مطالب زیر از کتاب قانون بوعلی سینا جلد2 گرفته شده است که در آن حکیم بوعلی سینا به بیان خواص مواد می پردازد

پونه ( فودنج ) :

 پونه چندین نوع دارد : پونۀ کنارآبی ، پونه کوهی که بلندیش به بلندی زوفا و برگش به برگ زوفا شبیه است . پونه ای که آنرا ( غلیجن ) گویند ، پونۀ شاک که همچون سایر انواع پونه تند است وتاثیر شربت آن چون شربت آویشم است . پونه گوهری است لطیف ، پونۀ کوهی از پونۀ جویباری قوی تر است .

خاصیت : از تندی و تلخی که پونه دارد بسیار نرم کننده است و بویژه پونه کوهی در نرمش دادن موثرتر از جویباری است .خون را به سوی پوست می کشد. قرحه آور است . پونه را تنها خورند عرق ریز است و بسیار گرمی بخش . مواد را از ژرفای تن جذب می کند . تکه کننده و خشکاننده و گرم کننده است . آرایش : پونه و بویژه پونۀ سبز را با شرابی بپزند و بر پوست نهند لکه های سیاه و لکه های خونی که در زیر پلکها پیدا می شود از بین می روند .

مفاصل : آب پزش را بخورند ؟ کوفتگی ماهیچه و پیرامونهای ماهیچه را برطرف ماهیچه را برطرف کند . ضماد پونه که پوست را می سوزاند داروی عرق النسا است . ضماد پونه مزاج اندام را تغییر دهد . جاذبی است که از ژرفا جذب می کند . پونه را بخورند و به دنبالش آب پنیر سر کشند ؟ و چندین روز پی در پی تکرار کنند در علاج پاغر و واریس مفید است . پونه ای که ( غلیجن ) نام دارد گویند خوردنش داروی ترنجیدگی و مالیدنش بر پوست که خون را بسوی پوست می کشد علاج نقرس است .

زخم و قرحه : چون پونه هم تحلیل برنده هم تکه کننده و نرمی بخش است خوردنش در علاج جذام مفید است.

سر : افشره اش کرم گوش را از بین می برد . سر درد آورد. پونه کوهی داروی زخم دهان است و ریختنی ها را از سوراخ بینی بیرون سازد. سوختۀ غلیجن لثه را استوار سازد .

نفس کش : آب پز پونه علاج بلند نفسی ( انتصاب النفس ) است . پونه تنها و بویژه اگر با انجیر خورند سینه را از خلطهای غلیظ و لزج پاک می نماید. درمان درد دنده است . و کوهی از جویباری در این باره موثر تر و غلیجن همه اینکارها را می کند.سرکه را بر پونه پاشند یا پونه ای که تازه در سر که ریخته اند به بینی غش کرده نزدیک کنند از بوی آن بهوش آید . پونۀ شاک در علاج تپش قلب مفید است .

اندامان غذا : هر پونه ای و بویژه پونۀ کوهی بی اشتهایی و ضعف معده را از بین ببرد . سکسکه را تسکین دهد . پونه که زداینده و باز کننده و نرم کننده مواد صفرایی و سودایی است ، خودش و آب پزش در علاج یرقان مفید است. اگر بیمار یرقانی خود را با آب پز و پونۀ کوهی شستشو دهد عرق کندو سود بیند . و اگر پونه را با انجیر خورند داروی استسقا است . پونۀ کوهی اشتهای خوراک را زیاد کند . در آب جوشیده اش علاج استسقا است . پونۀ غلیجن دل بهم خوردن را چاره است . پونۀ غلیجن را با مرهم موم و روغن گل بر سپرز نهند سپرز را لاغرکند.پونۀ شاک هم همین کار را می کند و در علاج تپش معده ( التهاب ) و افسردگی و دل بهم خوردن بسیار سودمند است .

اندامان راننده : آب پز پونه بول را ریزش دهد .از پیچش و درد روده و قی و اسهال شدید مفید است . پونه را بکوبند یا بپزند و با عسل بخورند بچه را در زهدان می کشد .حیض را راه اندازد شاید بلغم را استفراغ دهد . بعضی گویند پونه و بویژه پونۀ کوهی شهوت را قطع کند و خوابهای جنسی را از بین ببرد . پونۀ بیابانی مسهل ملایم است ، بنفع زهدان است ، کرم و بویژه کرمهای ریز را می کشد. از پونۀ بیابانی و کوهی که شاید از پونۀ بیابانی نوع ویژه ای باشد هجده قیراط  را با گلاب قند ( جلاب ) خورند مرارۀ سودا را بیرون ریزد .و اگر چنین شربتی را با سرکه و کمی سیکی بیامیزند قوی تر شود . و در این زمینه بهتر آن می بینم که پونه را خرد کنند و بسایند و سائیده را بر سرکۀ مخلوط با آب نمک بپاشند و بخورند . عقیده بر این است که پونه غلیجن خلط سودایی را از راه شاش بیرون ریزد . پونۀ بیابانی در همۀ این کنشها کاری است .

 تبها : بیمار تب و لرز اگر آب پز پونه خورد ، یا پونه را در روغن بپزد و از آن روغن بر تن مالد بسیار نفع بیند .

زهرها : خوردن و ضماد گذاشتن پونه پادزهر حشرات است .ضمادش تقریباً کار داغ گذاری را انجام می دهد . کسی که سم خورده اگر پونه را با شراب بخورد سم را از کار اندازد . دود کردن برگ پونه حشرات را می گریزاند . گستردن برگش نیز دشمن حشرات موذی است . پونۀ بیابانی داروی نیش کژدم است . در آب جوشیدۀ پونۀ کوهی را بخورند پادزهر دندان درندگان است .

  • سعید !!!

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی