وعده های غذا (3)

کسانى که درون گرم و نیرومند دارند، اکثر بعد از خوردن غذاى غلیظ، غذا به بادهائى تبدیل مى‏ شود که معده و اطراف آن را کشیدگى مى‏ دهد و بیمارهائى که از کشیدگى معده و اطراف آن انتظار مى‏ رود روى مى‏ آورند.

کسى که معده ‏اش تهى است چنانچه غذاى لطیف بخورد معده را سلامت نگهداشته است و اگر بلافاصله بعد از غذاى لطیف غذاى غلیظ فرودهد معده از آن متنفر است و آن را هضم نمى‏ کند و تباه مى‏ گردد، مگر اینکه در بین این دو غذا فاصله ‏اى داده شود. اگر شخص بخواهد این فاصله را مراعات کند باید طعام غلیظ را اندک‏ اندک وارد معده نماید و در این صورت معده بوسیله غذاى لطیف بند نمى ‏آید. اگر مقدار غذا خیلى بیشتر از اندازه بود و معده را مالامال و سرشار کرد و یا بر اثر حرکت آنچه در معده است بهم زده شد و یا یک نوشیدنى معده را پریشان‏ حال و مشوش گردانید باید هرچه زودتر قى کنند. اگر فورا به قى کردن نرسیدند و یا قى کردن سرسختى کرد و زحمت داشت، چاره این است که آب گرم را اندک اندک فرودهند. آب گرم پرشدگى معده را فرومى ‏نشاند و خواب را جلب مى‏ کند. همین ‏که شخص احساس خواب کرد خود را بیاندازد و تا مى ‏تواند بخوابد. اگر آب گرم و خواب هم فایده‏اى نبخشیدند باید صبر کند شاید طبیعت او را یارى کند و از این آسیب رهائى دهد.

اگر چنین بود چه بهتر ولى اگر طبیعت هم به هیچ وجه یاورى نکرد، مسهل ملین بخورد و خود را وارهاند.

اگر شخصى که معده‏اش بهم خورده است، داراى گرمى مزاج باشد بعنوان مسهل از اطریفل و خلنجین و کمى عرق سعتر (پونه کوهى) استفاده کند. لیکن کسان سردمزاج باید بوسیله داروهائى مانند زیره ‏اى، شهر یازانى، تمر (تمر هندى) که در «اقرابادین» آمده ‏اند از بهم خوردن معده نجات یابند.

پر شدن و انباشته شدن معده بوسیله نوشیدنى‏ها آسان‏ تر از پر شدن بوسیله غذاست.