مواقع شروع و پایان ورزش
در موقع شروع ورزش تن باید پالائیده باشد و کیموس هاى خام و ناپسند در اطراف احشاء و رگ ها نباشند تا ورزش آنها را در تن پراکنده نکند. غذاى وعده قبل از ورزش در معده و کبد و رگها باید هضم شده باشد و هنگام وعده غذاى دوم نزدیک باشد. علامت این حالت را از پختگى در هیئت و رنگ ادرار مى توان شناخت. رنگ پختگى در ادرار نشانه آن است که غذا تازه هضم شده است، چه اگر غذا مدت زیادى مانده باشد و غریزه از تاثیر بر آن دست برداشته باشد و مزاج آتشى در ادرار زبانه بکشد و رنگش بیشتر از حالت طبیعى زرد شده باشد، انجام ورزش زیان مى رساند زیرا نیرو را خسته مى گرداند. باین جهت گفته اند: اگر به ورزش سخت بسیار نیازمندیم بهتر آن است که با شکم بسیار گرسنه و تهى یعنى درحالى که چیزى از غذا در معده نباشد آن را انجام ندهیم. غذاى ورزشکار در فصل زمستان باید از نوع غذاى غلیظ و در تابستان لطیف باشد. ورزش با شکم سیر بهتر از ورزش با شکم تهى است. اگر بدن ورزشکار گرم و تر باشد بهتر از سرد و خشک بودن است و بهترین اوقات براى ورزش حالت اعتدالى است. برخى اشخاص چنان گرفتار بیمارى هستند که بر اثر ورزش مزاج شان بخشکى مى انجامد. بهتر است چنین کسانى ورزش نکنند.
کسى که مى خواهد ورزش کند ابتدا باید مواد دفعى روده و مثانه را کاهش دهد (دفع کند) و بعد بورزش بپردازد؛ قبل از حرکات بدنى، تن خود را ماساژ دهد تا نشاط به غریزه و فراخى به منافذ سطح بدن روى آورد.
مالش تن باید با چیز زبرى انجام گیرد باید تن را با روغن آبکى بیالایند و اندودن تن هم بتدریج انجام گیرد تا اندکى- نه زیاد- فشار بر اندام وارد شود. مالش باید تمام جاهاى بدن را فراگیرد و بصورت متنوع باشد تا هر جزء از اجزاء ماهیچه ها نصیب خود را دریابد. بعد از آن ورزشکار باید از ماساژ دست بکشد و تن ماساژ داده را بورزش سپارد.
بهترین موقع ورزش در فصل بهار، نزدیک نیمروز و در محل واجد هواى معتدل است.
در تابستان وقت ورزش زودتر از آن است. در زمستان بهتر است در شامگاهان (بعد از عصر) باشد ولى موانعى پیش مىآید. ورزشکار باید گرم شود و هواى معتدل داشته باشد.
در ورزش سه نکته باید رعایت شود:
اول- رنگ: ورزش باید تا موقعى که رنگ و رو به زیبائى (بهترى) مى گراید انجام بگیرد.
دوم- جنبش: ورزش تا موقعى که حرکات به آسانى انجام مى پذیرد ادامه یابد.
سوم- حالت اندام ها و باد کردن آنها: تا موقعى که اندام ها بیشتر باد مى کنند مى توان ورزش کرد.
لیکن اگر حالات نامبرده رو بکاستى روند و عرق بصورت بخار سیلان پیدا کند، باید از ورزش دست کشید و نفس کشیدن را حصر کرد و روغن عرق آور بتن مالید. ورزشکار در همان روز اول به اندازه ورزش و مقدار غذاى لازم پى مى برد و مى فهمد که تا چه حد متناسب اوست و روزهاى بعد بر همین قیاس، ورزش را ادامه مىدهد.
در متن بالا نوشتید که ورزش با شکم سیر بهتر از ورزش با شکم تهی است.مگه اینطوری نیست که بعد از خوردن غذا نباید فعالیت کنیم و باید زمان اندکی به پشت بخوابیم؟دقیقا منظورتون چه موقعیه؟
رنگ ادرار پخته باشه یعنی چه؟
روغن عرق آور چه روغنیه؟
اینکه مالش تن با چیز زبری باشه مثل چی؟
و روغن آبکی همون روغن مایع خوراکی منظورتونه؟ با تشکر