مى گوئیم: کسى که حرارت مزاجش از اعتدال دور شده است چنانچه خشکى و رطوبت تن وى معتدل باشد، معلوم مى شود که حرارت بمقدار کم از اعتدال خارج شده است نه بافراط که در آن صورت مزاج خشک مى شد. اگر گرمى مزاج با خشکى همراه باشد ممکن است مدت زیادى بحال خود بماند. اگر گرمى با رطوبت همراه باشد، دوام آن طول نمى کشد.
گاهى رطوبت بر حرارت چیره مى شود و آن را خاموش مى سازد و گاهى حرارت بر رطوبت غالب مى گردد و آن را مى خشکاند. اگر رطوبت بر حرارت چیره گردد صاحب مزاج در اواخر سالهاى جوانى به حالت سلامت برمی گردد و رطوبت و حرارتش برابر مى شوند؛ وقتى از جوانى گذشت و رو به سوى پیرى نهاد رطوبت غیر طبیعى زیاد مى شود و حرارت کاهش مى یابد.
