تدبیر زنان (18)

مدت شیر خوردن

مدت شیر خوردن یکسال و نُه ماه و به عبارت دیگر 21 ماه تمام است. حداکثر زمان شیر خوردن دو سال تمام است. اگر بیشتر از مدت توصیه شده شیر خورده شود، باعث کندذهنی طفل می‎شود. بنابراین قبل از اتمام زمان شیرخوارگی باید طفل را به غذا خوردن عادت دهیم، سپس کم‎کم مقدار شیر خوردن را کم و مقدار غذا خوردن را زیاد کنیم تا در موقع از شیر گرفتن، طفل اذیت نشود.

 

شیر دادن به نوزاد

دایه صبح با آب مناسب غسل کرده و پس از آن دست و پای و بدن او را ماساژ دهند. صبح قبل از شیر دادن بهتر است 2-3 بار شیر خود را دوشیده و بریزد. خصوصاً اگر شیر دایه ایرادی داشته باشد دوشیدن شیر قبل از خوراندن آن به طفل واجب است.

-        اگر شیر آنقدر زیاد است که خودبخود جاری می‎شود باید سینه را با دست گرفت و در دهان نوزاد گذاشت و بعد از مدت کمی سینه را جدا کرده تا شیر موجود در دهان را فرو برده و مجدداً سینه را در دهان نوزاد گذاشت. چون به سبب زیادی جریان شیر بیم وارد شدن ان به ریه و دستگاه تنفس و آسیب به طفل است.

-        در موقع شیر دادن باید از هر دو سینه به نوزاد شیر داد تا تقارن سینه‎ها حفظ شود و از طرفی بعضی عقیده دارند شیری که در سینه‎ها وجود دارد کامل‎کنندۀ هم هستند پس باید از هر دو سینه به نوزاد شیر داد.

-        از طرفی دادن دو شیر متفاوت از دو دایه به طفل جایز نیست و همواره یک دایه باید به نوزاد شیر بدهد. مَثَل دو شیر متفاوت مثل دو غذای مختلف است. همانطور که می‎دانیم قدرت هضم در نوزاد ضعیف است. بنابراین نوزاد توان هضم دو شیر متفاوت را ندارد و ممکن است باعث آسیب به دستگاه گوارش شود.

 

علائم شیر مناسب

1)     قوام معتدل داشته باشد یعنی اگر قطره‎ای از آن بر ناخن بچکد نه ثابت بر جای خود بماند و نه سریع جاری شود. به عبارتی باید میل به سیلان داشته باشد اما متوقف شود.

2)     از نظر مقدار متعادل و متوسط باشد چون زیادی شیر دلیل بر زیادی رطوبت بدن و زیادی رطوبت منجر به افزایش پذیرش عفونت و فساد است و کمی شیر دلیل بر خشکی مزاج و ضعف قوۀ فاعله است.

3)     سفیدرنگ باشد چون سفیدی دلیل بر کمال شیر است و هر شیری که سفید نباشد یعنی از مزاج دم که بهترین نوع مزاج است عدول دارد. مثلاً تیرگی شیر دلیل بر سردی و خشکی مزاج و به عبارتی غلبۀ سودا است و سرخی شیر (میل به سرخی) دلیل بر ضعف قوۀ فاعله پستان است که توان بر سفید کردن خون را ندارد و حتی اگر قوۀ فاعلۀ پستان در نهایت ضعف باشد حتی خون به جای شیر از پستان‎ها جاری می‎شود.

4)     آنکه خوشبوی باشد.

5)     خوش طعم باشد که به علت غلبۀ خون است. اما اگر بقیۀ اخلاط غلبه داشته باشد، طعم شیر عوض می‎شود. مثلاً اگر غلبۀ صفرا داشته باشیم شیر میل به تلخی دارد و اگر صفرا + بلغم باشد میل به شوری دارد و اگر بلغم و یا سودا + بلغم باشد میل به ترشی دارد.

6)     اجزاء آن متشابه و یکسان باشد.

7)     اگر در ظرفی آن را بدوشیم کف زیادی بر روی آن ایجاد نشود چون زیادی کف دلیل بر زیادی باد است و مضر است.