(استو قدوس(استوخدوس
گیاهی است دارای پرزهای باریک و
سرخرنگ که به پرز خوشه جو شبیه است و برگهایش از برگ جو درازتر است و چوبهایش خاکی
رنگ و همچون افتیمون بی گل است. ترکیبش از گوهر خاکی سرد و آتشین لطیف است . مزه
اش تند است و به تلخی می زند .
مزاج : در درجه اول گرم و در درجه دوم خشک
است .
خاصیت درمانی : بوسیله تلخی که در آن است گدازنده و
لطافت بخش است ، تناول آن بند آمدگیها را باز می کند ، می زداید و اندک قبوضیتی
دارد که بدن و درون را توان دهد و عفونت را جلوگیری می نماید .
مفاصل : آب پز آن دردهای پی و دنده ها را
تسکین می دهد . شربت آن در مداوای بیماریهای سرد عصب بهترین دارو است . پس لازم
است کسانی که ضعف اعصاب دارند یا از سرما به بیماری عصب دچارند بر این دارو مداومت
کنند .
اندامان سر : در علاج مالیخوالیا و صرع سودمند است
.
اندامان غذا : برای صفرایی مزاجان خوب نیست چون
دچار قی می شوند . این دارو تشنگی آور است .
اندامان دفعی : مجاری بول را استحکام می بخشد . بلغم
و سودا را بیرون می راند که این خاصیت ها را جالینوس ذکر ننموده است . نسخه آن
عبارت از دوازده (کشوت ) اسطوخودوس ، مخلوط با شراب صاف یا سکنجبین و اندکی نمک
است .