از منظر طب قدیم، پیر یا شیخ به کسی می گویند که در سن شصت سالگی و بعد از آن باشد.
مطالب زیر مطالبی عمومی و کلی است که جناب بوعلی سعی دارد آن ها را مکتوب کرده و در یکجا جمع کند لکن این موارد کلی در افراد مختلف، متفاوت می شود. فلذا مشورت با طبیب را حتما باید درنظر گرفت.
دستور غذائى پیران
تغذیه سالخوردگان باید بفواصل کم انجام گیرد و هر وعده غذائى در دوبار یا سه بار بحسب هضم و نیرو و یا ناتوانى دستگاه گوارش انجام گیرد. پیران باید در ساعت سه نانبرشته خوب با عسل بخورند، در ساعت هفت، بعد از استحمام چیزى تناول کنند که شکم را نرم نگهدارد- این مواد را بعدا ذکر خواهیم کرد-، بعد نزدیک شب خوراک خوب و مغذى بخورند. اگر شخص سالخورده نیرومند باشد کمى بیشتر غذا بخورد. اشخاص پیر نباید هیچ غذاى غلیظى را که سودا و بلغم مى آورد بخورند و همچنین نباید خوراک تند مزه خشکى آور نظیر آبکامه و ادویه را- مگر به توصیه طبیب و بقصد مداوا- بخورند. اگر غذاهاى سودائى و بلغم آور مانند مواد شورطعم، بادمجان، گوشت خشکیده، گوشت شکار، گوشت ماهى سفت، هندوانه و خیار چنبر خوردند و یا اگر غذاهاى خشکى آور نظیر آبکامه، ماهى هاى ریز نمک زده و قهوه میل کردند باید با تناول غذاهاى مخالف آنها تداوى شوند و اگر معلوم گردید که در آنها مواد زائدى گرد آمده است باید مواد ملین بکار ببرند. وقتى از مواد دفعى پاک شدند باید مواد رطوبتبخش را غذاى خود سازند. گاهى نیز اتفاق مى افتد که باید باز همراه غذاى شان مواد ملین بخورند، چنانکه بعدا آن را شرح خواهیم داد.
