و غایت و غرض آن، حفظ صحّت حاصله و استرداد صحّت زایله است.
و موضوع آن بدن انسان است؛ زیرا که بحث طبیب همگى مقصور بر عوارض ذاتیه آن است از حیثیت صحّت و مرض و حالت متوسطه میان آن هر دو- بنا بر رأى جالینوس- و بر علم به اسباب آنها و بر معرفت و دلایل و علامات آنها، و بر طریقه حفظ و معالجه آنها.
بدان که طبّ، اوّلًا منقسم مى گردد بر دو جزء: یکى علمى، که آن را «نظرى» گویند، و دیگرى عملى؛ یعنى «علم عملى».