دستور چهارم:
خردسالان باید از نبیذ (نوشابه انگور و خرما) بپرهیزند، بویژه خردسالانى که گرم و ترمزاجند زیرا زیانى که از نبیذ پیدا مى شود پیدایش زرد آب در نوشنده آن است،که زود به تن آنها سرایت مى کند. نفع نبیذ که ریزش زردآب و یا ترى بخشیدن به مفاصل است براى خردسالان مورد نیاز نیست زیرا زهره آنها بحدى نمى رسد که احتیاج بدفع آن همراه ادرار موجود باشد و مفاصل آنها کارى به تر گردانیدن ندارد. باید کارى کرد که آب گواراى پاک را همیشه آرزو کنند.
دستور سوم:
وقتى کودک به شش سالگى رسید، باید او را به معلم و شخص ادبآموز سپرد و بتدریج به کسب تحصیلش واداشت. نباید او را بزور وادار کرد که یکدفعه کتاب را بگیرد و از خود دور نسازد. از شش سالگى به بعد شست وشو کاهش مى یابد و طفل قبل از غذا خوردن بیشتر بازى مى کند.
دستور دوم:
وقتى کودک از خواب بیدار شد، بهتر آنست که استحمام شود و بعد بمدت یک ساعت با اسباب بازى هایش و یا بمنظور بازى کردن تنها گذاشته شود، سپس کمى غذا بخورد و از آن به بعد زیادتر از پیش به بازى بپردازد، باز استحمام کند و غذا بخورد و تا حد ممکن نگذارند در وقت غذا خوردن آب بنوشد، زیرا آب غذاى خام را قبل از هضم شدن به درون مى راند.
دستور اول:
باید بسیار مراقب بود که در اوان انتقال کودک به مرحله خردسالى، اخلاق و رفتار وى پسندیده و معتدل گردد. براى این منظور نباید کارى کرد که کودک به خشم زیاد، ترس زیاد، اندوه و شب بیدارى زیاد برخورد کند و یا دچار شود. هرچه را طفل آرزو کرد باید زود برآورده شود و از هر چیز نفرت داشت از وى دور گردد. در این دستور دو نفع وجود دارد:
