پرورش خردسالان‏

دستور اول:

باید بسیار مراقب بود که در اوان انتقال کودک به مرحله خردسالى، اخلاق و رفتار وى پسندیده و معتدل گردد. براى این منظور نباید کارى کرد که کودک به خشم زیاد، ترس زیاد، اندوه و شب ‏بیدارى زیاد برخورد کند و یا دچار شود. هرچه را طفل آرزو کرد باید زود برآورده شود و از هر چیز نفرت داشت از وى دور گردد. در این دستور دو نفع وجود دارد:

یکى نفع نفسانى است زیرا بچه از همان طفولیت به اخلاق و رفتار نیکو خوى مى‏ گیرد و نیکى در او سرشتى مى‏ شود و از او جدا نمى‏ گردد. دیگر آنکه براى بهبود تنش مطلوبست، زیرا همانطور که از سوء مزاج، بدخلقى و بدرفتارى سرمى‏ زند، از عادت به بدخوئى نیز سوء مزاج پیدا مى ‏شود. مثلا خشم، مزاج را بیشتر از حالت اعتدال گرم مى‏ کند، اندوه خشک مزاجى ببار مى ‏آورد؛ پژمردگى و کم ارادگى نیروى روانى را سستى مى‏ بخشد و مزاج را به سوى بلغمى بودن گرایش مى ‏دهد. پس معلوم مى ‏شود که در خوش خلقى بهبودى تن و روان نیز هست.