وعده‏ هاى غذا (1)

بهترین دستور درباره طعام سیرکننده آن است که روز اول یکبار و روز دیگر دوبار، در صبحانه و شام تناول شود. باید اعتیاد را نیز مراعات کرد، مثلا اگر کسى که عادت داشته است روزى دوبار بخورد باین دستور عمل کند لاغر مى ‏شود و از نیرویش مى‏ کاهد؛ اگر ضعف هضم داشته باشد باید روزى دوبار غذا بخورد ولى هربار غذاى خود را کمتر کند. کسى که عادت دارد هر روز یکبار غذا بخورد و بخواهد عادت را تغییر دهد و روزى دوبار بخورد ناتوانى و تنبلى و سستى بدو روى مى‏ آورد. اگر غذاى ناهارش در او باقى ماند در موقع شب توان را از دست مى ‏دهد و شام را بدون اشتها مى‏ خورد، در نتیجه آروغ ترش، بدنفسى، دل بهم ‏خوردگى، دهن تلخى و لینت شکم به وى روى مى‏ دهد، زیرا چیزى را براى معده آورده است که این اندام به آن خو نگرفته است و عوارض همان خواهند بود که از عدم هضم غذا روى مى‏ آورند. روى‏آوردهاى آنها را بعدا خواهى شناخت. ممکن‏است بچنین کسى ترس و بى‏ تابى روى آورد، دهانه معده ‏اش بدرد آید، در معده‏ اش سوزش پیدا شود و چنان پندارد که روده‏ ها و احشایش پا در هوا هستند، زیرا معده تهى است و بر خود بند آمده است و ترنجیده است. ممکن است ادرار و مدفوعش سوزنده باشند و شاید بر اثر ریزش زهره به معده- چنانچه مزاجش بیشتر صفرائى باشد- در پهلوهاى خود احساس سردى کند و چنین است حال کسى که معده‏ اش و نه بدنش بیشتر صفرائى باشد. چنین کسى خوابش بهم مى‏ خورد و در رختخواب پهلوبه‏ پهلو مى ‏شود. بدنى که در معده‏ اش صفراى زیاد گرد آید نیاز به خوردن جدائى‏ انداز دارد و باید قبل از آنکه خود را شست ‏وشو دهد بسرعت غذائى بخورد.