وعده های غذا (2)

کسى که مى‏ خواهد قبل از شروع به ورزش چیزى بخورد بهتر است نان خالى تناول کند، آن‏قدر که پیش از آغاز ورزش شروع به هضم کند. حرکت قبل از غذا خوردن باید تند و قوى و حرکت بعد از غذا نرم و آهسته صورت گیرد. حرکت نباید آن‏چنان باشد که اشتهاى تباه برانگیزد. براى اصلاح اشتهاى تباه که میل به تندمزگى و نفرت از شیرینى و چربى دارد، بهترین راه، قى کردن بوسیله موادى مانند سکنجبین و ترب پس از خوردن ماهى است.

شخص فربه ‏اندام نباید وقتى که تازه از گرمابه آمده است غذا بخورد، بلکه بعد از خروج از حمام و پیش از غذا خواب سبکى بکند و بهتر است که بیشتر از یک وعده غذا نخورد، غذائى را پیش از هضم غذاى اولى تناول نکند، و بر خوراک بهیچ وجه حرکات تند انجام ندهد، تا اینکه غذا قبل از هضم فرونرود و یا بدون هضم فرونلغزد و یا مزاجش بر اثر خضخضه (حرکت غذا) تباه نگردد. در موقع صرف غذا نباید آب زیاد بنوشد- زیرا آب بین طعام و جرم معده جدائى مى‏ اندازد و آن را خاموش مى ‏کند- بلکه بهتر آنست که آب نخورد تا خوراک به معده وارد شود. علامت ورود طعام به معده آن است که قسمت‏هاى بالائى شکم سبک مى‏ گردد. اگر بسیار تشنه بود کمى آب سرد برمکد و از آن تجاوز نکند.

هر قدر آب سردتر باشد بیشتر رفع تشنگى مى‏ کند. این مقدار آب مکیده معده را انبساط و انقباض مى ‏بخشد. بطور کلى نوشیدن آب بشرطى که در وسط غذا نباشد و به اندازه‏اى که براى خوراک مفید باشد رواست.

کسانى که سردمزاج و ترمزاج هستند بهتر است بعد از صرف غذا، تشنگى را تحمل کنند و بخوابند. لیکن تشنه ماندن بعد از غذا و خوابیدن بعد از طعام براى گرم‏ شدگان صفرادار خوب نیست‏. کسانى که بیمارى صفراوى دارند اگر بمدت زیاد گرسنه بمانند زهره به معده راه مى‏ یابد و هر غذائى را که بعدا خورده مى ‏شود به تباهى مى‏ کشاند و در این صورت در حالت خواب و بیدارى آنچه بر سر تباه ‏مزاجان مى‏ آید بر آنها روى مى‏ دهد و شاید هم اشتها به غذا از بین برود. در این حالت باید آن‏قدر آب بخورد که طعام را بطرف پائین براند و مزاج خود را با غذاى خفیف مانند آلو که مزاج را تغییر نمى ‏دهد نرم کند و یا شیرخشت بخورد و بعد از اینکه اشتهایش بازگشت غذا میل نماید.

کسانى که مرطوب اندام و مرطوب بدن هستند و رطوبت بدن‏شان طبیعى و به آسانى قابل گداختن است نمى ‏توانند مانند خشک بدن ‏ها تحمل گرسنگى داشته باشند مگر اینکه بدن‏شان از رطوبت‏هاى غیر طبیعى و غیر آنچه در گوهر اندام ‏ها دارند پر شده باشد و آن رطوبت‏ هاى وارده «خوب» باشند و شایستگى داشته باشند که طبیعت آنها را به غذاى صحیح تبدیل کند و نیروى غذائى به آنها بدهد.

نوشیدن آب در موقع غذا خوردن و دنبال کردن غذا با آب زیان‏ آورترین کارهاست زیرا آب خود سریع الهضم است و به آسانى فرومى ‏رود و طعام را قبل از آنکه از راه طبیعى هضم شود با خود بمعده مى‏ برد و در نتیجه سبب تعفن و بند آمدن‏ ها و گاهى موجب گرى مى‏ گردد. شیرینى ‏ها چون بمذاق خوش‏ آیند هستند و طبیعت قبل از هضم آنها را بخود مى‏ کشد بسا که زود موجب بندآمدگى‏ ها مى‏ شوند و بندآمدگى‏ ها بنوبه خود سبب بسیارى از بیمارى‏ ها مى‏ گردند که یکى از آنها بیمارى استسقاء است‏. غلظت هوا و آب، بویژه در فصل تابستان سبب تباهى خوراک مى‏ گردد. بد نیست که همراه غذا  آب گرمى که عود و مصطلکى در آن پخته باشد بنوشند.