تدبیر زنان(5)

مدت بارداری

به طور کلی دو برابر زمان کامل شدن خلقت جنین، زمان ظهور حرکت او و سه برابر زمان حرکت وی زمان متولد شدن نوزاد است. یعنی اگر خلقت جنین در 30 روز کامل شود، پس از 60 روز شروع به حرکت و پس از 180 روز متولد می‎شود که شش ماه تمام و حداقل مدت بارداری و تولد است.

اگر کامل شدن خلقت در 35

 روز باشد، ظهور حرکت پس از 70 روز و تولد پس از 210 روز یعنی 7 ماه کامل است.

اگر در 45 روز جنین کامل شود، پس از 90 روز یعنی پایان سه ماهگی شروع به حرکت کرده و پس از 270 روز یعنی 9 ماه تمام متولد می‎شود.

حداکثر مدت بارداری 10 ماه و چند روز گفته شده که در این وضعیت تکامل جنین باید در 50 روز اتفاق افتاده باشد.

 

چرا جنین هشت ماهه زنده نمی‎ماند؟

چون جنین ماه هفتم را به اتمام رساند، خلقت جنین کامل است و اگر متولد شود زنده می‎ماند. در این زمان جنین جهت خروج از رحم مادر سعی در قطع وابستگی‎ها و ارتباطات خود با رحم مادر می‎کند. پس ممکن است درد در پشت و پهلوهای مادر بروز کند که به همین علت است.

وضعیت جنین در رحم مادر به صورت سرپا نشسته در حالی که زانوها به شکم چسبیده و دست‎ها در پهلو قرار داشته اما پشت دست‎ها روی چشم است، سر کمی متمایل به جلو بوده و بند ناف از بین پاها آویزان و به مشیمه متصل است و سر در سمت بالا قرار دارد اما صورت جنین جهت حفاظت از وی به سمت پشت مادر قرار دارد.

در این زنان اگر جنین تمایل به خروج از رحم مادر داشته باشد، واژگون شده و سر در پایین و پاها در سمت بالای رحم قرار می‎گیرد تا جنین بتواند به راحتی از رحم خارج شود و آسیبی به جنین و مادر نرسد. اگر قدرت و توان و صحت مزاج جنین در آن حد نباشد که ارتباطات خود را با مادر قطع کند، نمی‎تواند متولد شود و در رحم باقی می‎ماند. اما به علت حرکت و فعالیت انجام شده کمی ضعیف می‎شود تا حدی که ممکن است در شکم مادر بمیرد. ولی اگر آسیب جدی نباشد، در شکم مادر باقی می‎ماند. در ماه هشتم اگر مجدداً سعی در خروج از رحم داشته باشد ضعف جدید بر ضعف قبلی اضافه می‎شود که می‎تواند باعث مرگ جنین شود. خواه جنین در رحم مانده باشد و یا متولد شده باشد. چون مدت زمانی که جهت قوت گرفتن جنین لازم است، چهل روز است.

اما اگر در ماه هشتم سعی در خروج از رحم نکند، و تا ماه نهم باقی بماند، کم‎کم قدرت گرفته و در این ماه می‎تواند با قطع کامل ارتباطات خود با مادر سالم متولد شود.

 

علائم بارداری

1-    چشم‎ها حالت فرونشسته و گود داشته، پلک‎ها سست می‎شود و حالت فروهشتگی پیدا می‎کند و سفیدی چشم‎ها آبی یا زرد می‎شود.

2-    رنگ رخساره تیره می‎شود و گاه لک می‎آورد (اگر جنین دختر باشد).

3-    معمولاً بعد از یک تا دو ماه از شروع بارداری زن متمایل به بعضی مواد خاص می‎شود. گاه ممکن است تمایل به خوردن مواد غیرخوراکی داشته باشد.

4-    گاه دچار افسردگی، تنبلی، سنگینی، تهوع و استفراغ، سردرد و سرگیجه و طپش قلب می‎شود.

5-    در اوایل بارداری رنگ ادرار زرد متمایل به کبود و تیره است و حالت ابری دارد. اما در مراحل انتهایی بارداری ادرار میل به سرخی دارد.

6-    میل جنسی زن کمتر شده و در موقع نزدیکی احساس ناراحتی در فرج دارد.

7-    اگر زن 12 ساعت غذا نخورد تا هر بوئی که در دهان است از بین برود، سپس در واژن عود و یا هر چوب خوش‎بوی دیگری دود داده شود و یا یک قطعه پیاز خام و یا سیر در واژن قرار داده شود، اگر بعد از مدتی هیچ بوئی در مشام زن نباشد، یعنی باردار است و علت انسداد بین رحم و دستگاه گوارش به واسطۀ جنین است.