دستور براى ورزشکاران

بین ورزش ‏هاى سخت و سریع باید استراحت وجود داشته باشد و یا ورزش سبکى در میان باشد. ورزشکار باید با انواع ورزش ‏ها آشنا باشد و تنها به یک نوع ورزش اکتفا نکند.

هر اندامى ورزش ویژه خود را دارد:

ورزش دست و پا که معلوم است- ورزش سینه و اندام‏ هاى تنفسى گاهى با صداى سنگین و کلفت و گاهى با صداى تند است. همین ورزش براى دهان و زبان کوچک و چشم نیز خوب است. این ورزش رنگ را زیبا و سینه را صاف مى ‏نماید.

فوت کردن و حبس کردن نفس (تنفس عمیق) ورزشى است براى تمام بدن و مجراها را فراخى مى‏ بخشد.

کلفت کردن صدا اگر بسیار زیاد طول بکشد خطرناک است. دوام زیاد صداى تند نیز که هواى بسیار را باید ضمن آن بدرون وارد کنى خطرناک است. درازناى شدن صداو دوام آنکه هوا را از تن خارج مى ‏سازد خطر در پى دارد. پس باید نخست با خواندن آهسته شروع کرد و بتدریج صدا را بلندتر کرد. اگر در زیرى و بمى و درازى صدا اعتدال زمانى رعایت شود بسیار مفید است. اگر زمان صدا زیاده از حد طول بکشد، براى تندرستان معتدل المزاج خطرناک است.

هر انسانى ورزش متناسب با حال خود را دارد: مثلا:

کسى که بر اثر تب‏ها لاغر شده است و از حرکت بازمانده است یا کسى که گردنش سخت است و خوب نمى‏ چرخد یا کسى که از بستر بیمارى برخاسته و یا از تناول خریق و همانند آن ناتوان شده است و یا کسى که به بیمارى حجاب حاجز گرفتار است حرکت کردن در ننو یا تاب برایش مفید است. اگر در هنگام تکان دادن ننو و یا تاب،‏ خوابى هم در کار باشد بهتر است. این ورزش‏ ها بادها را از بین مى ‏برد و آثار بیمارى ‏هاى سر مانند حواس‏ پرتى و فراموشى را کاهش مى‏ دهد، اشتها را برمى‏ انگیزد و غریزه را بیدار مى ‏کند.

کسانى که به تب ‏هاى ترکیبى و تب‏ هاى نوبه و بلغمى نزدیکند و کسانى که شکم بزرگ دارند و کسانى که درد نقرس دارند و یا به بیمارى‏ هاى کلیه گرفتارند بهتر آن است که حرکت ورزشى را بر تخت جنبده انجام دهند. حرکت بر تخت جنبده مواد زائد را آماده برکندن، نرم را نرمتر و نیرومند را نیرومندتر مى ‏گرداند.

ارابه ‏سوارى کار همان تخت را انجام مى‏ دهد ولى تاثیرش بیشتر از تخت است. سوار شدن بر ارابه و رو به سوى عقب براى چشم کم‏سو و چشم تاریک بسیار مفید است.

قایق ‏سوارى و سوار شدن بر کشتى بادى براى بیماران جذام و استسقاء و سکته و سردى معده مفید است، بشرطى که این قایق ‏سوارى در رودخانه باشد. اگر کسى در گردش با قایق بر رودخانه دلش بهم بخورد و بعدا آرامش یابد براى معده ‏اش مفید است. سوار شدن کشتى و گردش و پارو زدن در روى دریا در برانداختن بیمارى‏ هاى نامبرده موثرتر است و سبب این است که روان کشتى سوار را گاهى غم و گاهى شادى در بر مى‏ گیرد.

ورزش اندام ‏هاى تغذی ه‏اى تابع ورزش سایر بخش ‏هاى تن است.

ورزش چشم، نگاه کردن به اجسام ریز و گاهى انتقال تدریجى و آهسته دید از اجسام ریز به اجسام بزرگ است.

ورزش گوش شنیدن صداهاى نهانى است. بسیار کم اتفاق مى‏ افتد که صداى کلفت براى گوش نافع باشد.

هر اندامى ورزش ویژه خود را دارد و ما در بحث بهداشت اندام‏ها که در کتاب جزئى مى‏ آید همه را شرح خواهیم داد. بر ورزشکار است که نگذارد گرمى ورزش به اندام ‏هاى‏ ناتوانش برسد مگر از حیث پیروى. مثلا کسى که بیمارى پاغر (واریس) دارد نباید پاى را زیاد حرکت دهد و بر اوست که جنبش پا را کمتر کند ورزش را به اندام‏ هاى بالاتر از پا مانند گردن، سر و بقیه تن واگذار کند، آنگاه تاثیر ورزش از بالا بهره‏ اى به پا مى ‏رساند.

تن ناتوان باید ورزش سبک و تن نیرومند ورزش سخت انجام دهد.

بدان که هر اندامى خودبخود ورزش ویژه خود را دارد، چنانکه ورزش چشم در دیدن اجسام ریز است و ورزش گلو صدائى است که بتدریج بم تر مى ‏گردد. زبان و گوش هم ورزش خود دارند که هریک بموقع خود ذکر خواهد شد.