موقع غذا (1)
1- غذا را نباید بدون داشتن اشتها خورد.
2- اگر اشتهاى پیدا شده مانند اشتهاى اشخاص مست، کاذب نباشد نشاید خود را گرسنه نگهداشت.
3- کسى که بیمارى تخمه (پرخورى) دارد، وقتى خود را گرسنه نگه مى دارد معده اش پر از خلط هاى چرکى و ناپسند مى شود.
4- در زمستان غذائى باید تناول شود که گرمى مى بخشد و در تابستان غذائى که سردى دهنده است و یا گرمى آن اندک مى باشد.
5- گرمى و سردى غذا هرگز نباید خارج از توان شخص باشد.
باید بدانى: کسى که در مواقع ارزانى غذا به سیر شدن عادت کرده است اگر در موقع کمبود غذا گرسنگى بکشد برایش بسیار ناگوار است. همچنین کسى که به علت کمبود غذا به کم خوردن و گرسنگى عادت دارد، اگر در موقع ارزانى و دسترسى به غذا، پرخورى کند وضعش از حالت اولى هم بدتر است. ما مردمانى را دیدیم که در قحط سالى دسترسى بخوراک نداشتند و وقتى بعدا غذا زیاد شد شکم را پر کردند و مردند تنور شکم تافتن بیش از اندازه در تمام حالات کشنده است و فرقى نمى کند که آکندن شکم با خوراک یا نوشیدنى باشد. اشخاص زیادى شکم را بافراط انباشته اند و خفه شده اند و درگذشته اند.
اگر در خوراک اشتباهى روى داد و مقدارى از غذاهاى داروئى تناول شد، باید در هضم و پخته شدن آن کوشش بعمل آورد و بهیچ وجه قبل از هضم آن نباید چیزى متضاد آن را فروداد. مثلا کسى که خوراک سرد مانند خیارچنبر (فلوس) و خیار و کدو مى خورد باید غذاى ضد آن مثلا سیر و گندنا (تره) نیز تناول کند، یا اگر غذایش گرم مزاج بود باید غذاى سردى مانند خیار و بقله الحمقاء (تورک، خرفه) بخورد.
اگر خوراک بند آوردنى باشد گشودنى بخورد تا بند آوردنى تخلیه شود و بعد بطور متناسب حال خود را گرسنه نگهدارد.
